ضرورت بازنگری در بسیاری از ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها
حدود چهل سال طول کشید تا بانوان، حق ورود به استادیوم آزادی را برای تماشای مستقیم فوتبال به دست آورند. سال‌های بسیار سپری شد تا برخی از بانوان مشتاق، احساس خوب و شیرینی از حضور در استادیوم ورزشی را تجربه کنند. آن تلاش‌ها و ایستادن‌ها برای گرفتن حق، بالاخره پاسخ خود را گرفت و درهای ورزشگاه آزادی به روی ن نیز گشوده شد.
آنان که از ورود ن به ورزشگاه ممانعت می‌کردند، اینک این پرسش را باید پاسخ دهند که: با رفتن ن به ورزشگاه، آیا ستون هستی فرو ریخت؟ دین ویران شد؟ کشور در مردابی از گناه غرق شد؟ با ورود بانوان به ورزشگاه، چه اتفاق قبیح و ناپسندی رخ داد؟ کدام رکن دیانت و اخلاق تَرَک برداشت؟
✅ می‌بینید که هیچ اتفاقی نیفتاد، فقط شهروندانی از این دیار، فوتبال را به صورت مستقیم تماشا کردند و لحظات شاد و رضایت‌بخشی را تجربه کردند. آیا ممانعت حدود چهار دهه‌ی ورود ن به ورزشگاه به گسترش حس تبعیض و بی‌عدالتی و نیتی شهروندان می‌ارزید؟ چرا مردم و هم دستگاه ی باید برای پدیده‌ای چنین سهل و آسان، چنان هزینه‌های گزاف و دردناکی بپردازند؟ و اساسا چرا مسائلی از این قبیل که در جوامع دیگر، امری جاری و معمولی است، به مسئله‌ای سنگین و رنج افزا و بعضا لاینحل تبدیل میشود؟
استادیوم آزادی”، فقط یک نمونه است، اینک وقت آن رسیده است که ت گذاران، موضوعاتی از این قبیل را (که به مسئله‌ای فراگیر و بلکه بحران تبدیل کرده‌اند)، مورد تدقیق قرار دهند. مسئله‌هایی که مثل سوهان، روح یک ملت را می‌خراشد، اما در بن و بنیادش، چیزی برای نگرانی ندارد.
اموری از جنسِ”هیچ”، که وقت و ذهن و فرصت جامعه را درگیر خود می‌کند و مسئله‌نماهایی که حتی اگر رفع شوند، متوجه می‌شویم که چیزی به صورت ریشه‌ای حل نشده است. مسئله‌نماهایی که سبب ناخرسندی شهروندان و عدم رضایت‌شان از شرایط میشود. و چه بسیار مواردی از جنسِ”استادیوم” وجود دارد که چونان عاملی مخرب و خاری دردناک بر پیکر جامعه و روانِ شهروندان فرو رفته است و محتاج بازنگری‌اند.
حدود چهل سال، بی‌عدالتی جنسیتی و ممانعت ورود به ورزشگاه، ن را آزرد. چه بودجه‌هایی برای اجرای امر ممانعت هزینه شد، چهره‌ی نظام ی مخدوش گردید، روان‌ها آشفته شد و….، آیا می‌ارزید؟ آیا ممنوعیت ورود به ورزشگاه آزادی، ارزش آن همه تنگ نظری‌ها، عصبانیت‌ها، برخوردها و نیتی‌ها را داشت؟ به ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های دیگر بیندیشید، ممنوعیت‌هایی از جنسِ”استادیوم” را بیابید و بگذارید به آسانی رفع شوند. با حل این شبهِ مسائلِ بیهوده، مسیر تازه‌ای آغاز خواهد شد. باور کنید بخشی از کدورت‌های ی از جنسِ هیچ”اند.
نگران نباشید، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. زمین و آسمان متلاشی نخواهد شد.
علی زمانیان
ن ,ورزشگاه ,ممانعت ,یک ,فقط ,ورزشگاه، ,از این ,به ورزشگاه ,به ورزشگاه، ,ن به ,ورود به
درباره این سایت